Większość islandzkich podróży zaczyna się w Reykjaviku. Architektura, utrzymana w minimalistycznym chłodnym stylu przypominającym miasta skandynawskie, jest zorientowana na wykorzystanie każdego promyka Słońca, którego w ciągu roku nie ma tu zbyt wiele. Centrum konferencyjne Harpa nawet w pochmurne dni raduje oko kolorowymi refleksami.
Czarne plaże wzdłuż biegnącej dookoła wyspy krajowej jedynki, jedynej islandzkiej drogi, która dopuszcza pojazdy bez napędu 4x4. Aby obejrzeć najbardziej znane wodospady, jaskinie, wygasłe wulkany i inne atrakcje, odbijamy zazwyczaj co najwyżej kilkadziesiąt kilometrów od głównej drogi.
Przemierzając islandzkie bezdroża najprawdopodobniej spotkamy na swej drodze więcej owiec, niż ludzi. Pod koniec września hodowcy razem z rodzinami i sąsiadami, ubrani w wełniane włochate swetry własnej produkcji, zaganiają swoje stada do zagród, by przetransportować je na zimę do rodzimych gospodarstw.
Przez barwne pagórki Landmannalaugar prowadzi wiele zróżnicowanych stopniem trudności i długością szlaków turystycznych. Schronienie możemy znaleźć w kilku chatach położonych na terenie rezerwatu Fjallabak, dobrą bazę wypadową stanowi również schronisko, obok którego zorganizowano pole kempingowe.
Bulgoczące i buchające parą zagłębienia, rozsiane na ogromnych polach geotermalnych w różnych częściach wyspy, niczym piekelne kociołki zdają się czyhać na zbłąkanych wędrowców. Obecnie tereny błotno-siarkowe są udostępnione turystom, a drewniane podesty i mostki umożliwiają bezpieczny spacer w celu podziwiania potęgi natury.
Błękitne okienko pozostawia tylko wspomnienie ładnej pogody, czyli warunki typowo islandzkie. Kolejna droga donikąd w rejonie Hekli, najwyższego aktywnego wulkanu na wyspie. Nawet wszędobylskie owce tym razem ukryły się przed burzą.
Polodowcowe jezioro Jökulsárlón, najgłębsze na Islandii, leży niedaleko oceanu, w otoczeniu Parku Narodowego Vatnajökull. Możemy tu spotkać pluskające się dość blisko brzegu foki, natomiast aby obejrzeć z bliska jęzor lodowca oraz wodospady, trzeba przygotować się na kilkugodzinną wędrówkę.
Akureyri, drugie po Reykjaviku miasto na Islandii, otaczają góry sięgające około 1500 m n.p.m, u podnóża których rozciągają się kwitnące latem łąki. Zazwyczaj na górze odnajdziemy specjalnie przygotowane i zabezpieczone księgi gości, które upamiętniają wizyty "przyrodniczych pielgrzymów" z całego świata.
